Deel 5: De grote catastrofale botsing
4.7 miljard jaar geleden werd het zonnestelsel gevormd, en stilaan ontstonden er honderden protoplaneten die er rond de nog jonge ster de zon draaiden. Een van die protoplaneten was de Aarde, die bedekt was met een zee van lava, nog geen gesteenten kende, en waarvan de zware metalen in die tijd zakten naar de diepte, wat de latere aardkern uiteindelijk zou vormen. Leven op de aarde was toen geen sinecure, want er was geen lucht (of een hele kleine atmosfeer), de oppervlaktemperatuur was er 1000 graden, er waren giftige stoffen op het oppervlakte, en iedere seconde stortte er wel ergens een meteoriet neer, want de aarde werd in die tijd uiteraard bekogeld door meteorietregens.
Als dit allemaal nog niet erg genoeg was, leek de aarde ook nog ééns weggeveegd te worden in één klap. Zou zij het net zoals al die andere vele protoplaneten ook niet halen, of zou zij één van de uitzonderingen die nog maar eens de regel "De wet van de sterkste" onderstrepen. Een ding was zeker, en dat was dat de aarde een taaie klant zou worden, maar soms moet er ook wat geluk meegemoeid zijn, en dat had de aarde in zijn beginfase zeker niet aan zijn kant. De aarde zou het slachtoffer worden van een ramp nog duizendmaal erger dan de grootse apocalyps.
Als dit allemaal nog niet erg genoeg was, leek de aarde ook nog ééns weggeveegd te worden in één klap. Zou zij het net zoals al die andere vele protoplaneten ook niet halen, of zou zij één van de uitzonderingen die nog maar eens de regel "De wet van de sterkste" onderstrepen. Een ding was zeker, en dat was dat de aarde een taaie klant zou worden, maar soms moet er ook wat geluk meegemoeid zijn, en dat had de aarde in zijn beginfase zeker niet aan zijn kant. De aarde zou het slachtoffer worden van een ramp nog duizendmaal erger dan de grootse apocalyps.
Er naderde iets van de ruimte. Een schaduw beweeg zich over het oppervlak van de aarde, en breidde zich uit. Er werd lava en delen van de toenmalige primitieve mantel naar boven gezogen. De aarde trilde, en plots kwam er een lichtflits dat zeer verblindend was tevoorschijn. Het resultaat waren allemaal brokstukken in de ruimte, en de aarde die geteisterd werd door elektromagnetische lavastormen. Er werd een deel van de korst weggeslagen in de ruimte, maar de aarde heeft het overleefd. Wat was er nou gebeurd ? Een planeet ter grootte van Mars zou volgens onze hypothese tegen de Aarde gebotst zijn, wat al de ellende veroorzaakt had. Van de planeet zelf schiet niet veel meer over dan brokstukken die in de ruimte rondzwierfden en in een baan rond de Aarde terecht kwamen (= de aarde trok door zijn zwaartekracht de brokstukken in een as rond hem). In die periode had de Aarde dus een soort van ring rond hem. In de loop der tijd vormde zich wel uit die brokstukken een massieve bol die later uiteindelijk de Maan zou genoemd werden. Door de botsing duurde een dag op de Aarde wel maar 3 uur (de botsing versnelde de rotatietijd van de aarde), en de Maan stond amper 20000 km van de Aarde. Vandaag de dag staat hij maar liefst zo een twintigtal keer verder. Dat zorgt er uiteindelijk wel voor dat de vloed- en ebtoestanden wel veel milder zijn geworden.
Vandaag de dag zijn niet veel restanten meer terug te vinden van die catastrofale botsing, op het feit na dat men gesteenten vond diep in de Aarde die dezelfde oorsprong had van het Maangesteente. Door verder onderzoek kan men dus dat concluderen, en is men tot die hypothese gekomen. Andere mogelijkheden zijn dat door de snelle rotatie materie werd weggeslingerd en daaruit de Maan werd gevormd, of dat de Maan ook gewoon in een baan om de aarde kwam. De planeet die op onze Aarde botste is genoemd naar Theia (een titaan vanwie haar dochter Selene was, de godin van de Maan).
In de loop der tijd begon de lavazee ook stilaan te stollen, en kwamen de eerste gesteenten tevoorschijn. Er kwam wat meer rust, maar de Aarde lijkt bijlange nog niet op de Aarde van nu. Hoe de aarde in die verdere jaren evolueerde komt u later te weten. Onderstaand krijgt u wel nog een heleboel exclusieve foto's van het hele gebeuren.
Vandaag de dag zijn niet veel restanten meer terug te vinden van die catastrofale botsing, op het feit na dat men gesteenten vond diep in de Aarde die dezelfde oorsprong had van het Maangesteente. Door verder onderzoek kan men dus dat concluderen, en is men tot die hypothese gekomen. Andere mogelijkheden zijn dat door de snelle rotatie materie werd weggeslingerd en daaruit de Maan werd gevormd, of dat de Maan ook gewoon in een baan om de aarde kwam. De planeet die op onze Aarde botste is genoemd naar Theia (een titaan vanwie haar dochter Selene was, de godin van de Maan).
In de loop der tijd begon de lavazee ook stilaan te stollen, en kwamen de eerste gesteenten tevoorschijn. Er kwam wat meer rust, maar de Aarde lijkt bijlange nog niet op de Aarde van nu. Hoe de aarde in die verdere jaren evolueerde komt u later te weten. Onderstaand krijgt u wel nog een heleboel exclusieve foto's van het hele gebeuren.
